Marcel

Marcel van den Bergh houdt niet van zijn fototoestel. Hij wil het liefst onzichtbaar zijn, kijken, niet storen. Hij heeft een hekel aan evenementen waar de fotopers opgepropt in een vak hetzelfde staat te doen. ‘Zie ik al die fotografen en dan denk ik: Ik blijf liever op een afstandje.’ Af en toe moet hij er toch heen, maar liever rijdt hij rond in de provincie. ‘Het fotograferen van het dagelijks leven is wel mijn krent in de pap.’

(…)

Zijn grootste zorg is de toenemende angst die mensen hebben om op de foto te gaan. ‘Mensen vinden het niet meer leuk om op een foto in de krant te staan. Ze zijn bang geworden.’ Bij nieuwsfotografie valt dat trouwens mee: meestal snappen ze dan wel het waarom.