‘Er zijn wel momenten dat ik de fotografie mis’

‘Er zijn wel momenten dat ik de fotografie mis. Ik zie nu een stuk minder van Nederland en verlang wel eens naar het laagdrempelige contact dat je als fotograaf met alle lagen van de samenleving hebt. Maar het stelt me gerust dat ik voor mijn gevoel in de tien jaar in dat vak voor mezelf alles eruit heb gehaald wat erin zat.’

(…)

‘Het was niet dat ik fotograferen niet meer leuk vond. Integendeel. Op een maand na heb ik het vijfentwintig jaar gedaan. Ik ben verlegen en mijn camera was mijn beste middel om toch contact te kunnen maken. Van nieuws-, reis- tot documentairefotografie en met portretten als favoriet: ik vond het heerlijk om als vlieg op de muur te kunnen observeren, te ontmoeten en het een-op-een-contact bij portretfotografie was gewoon fantastisch.’